دنيا كوتاه است،خودت را رها كن

دقت كرده ايد كه آدم هاي بيخيال و خوش بين؛ خوشبخت ترند و مسير زندگي شان به مراتب هموارتر است؟ و بالعكس؛ آدم هاي بدبين، در هر مسيري كه وارد شدند سختي و ناملايمات بيشتري متحمل مي شوند و به قولي؛ بخت با آنها يار نيست ؟!
اما اين جريان هيچ ارتباطي با شانس يا بخت و اقبال ندارد  اين همان نيروي تفكر و كلام آن آدم است كه همچون بومرگي از سلول هاي ذهن و زبانش رها شده و با نيرويي دوچندان، به سمت خودش باز مي گردد.
سرنوشت ما، مجموع افكار و حرف هايي ست كه در ذهن انباشته و بر زبان و در محيط زيستمان، جاري كرده ايم.
 محال است به سقوط بينديشي و پرواز كني، به سكون بينديشي و عبور كني، يا دائم از اتفاقات ناگوار سخن بگويي و ميزبان معجزه و رويدادهاي خوب باشي .
كائنات حول محور انرژي و فركانسِ ذهن آدم ها مي چرخد، باورها را جذب كرده و تجربه ي همان ها را به آدم ها مي بخشد . هر آن كسي كه در ذهن و افكارت از خودت ساخته اي، همان خواهي شد .
طول مي كشد تا همه اين قانون رابپذيرند.و طول مي كشد كه همه ي مردم جهان از قدرت فكر و كلامشان مطلع شوند، اين موضوعِ ساده را پذيرفته و هوشمندانه از نيروي خارق العاده ي آن، به نفع خودشان بهره بجويند .
اگر مي دانستيم افكارمان تا چه اندازه قدرتمند و كلاممان تا چه اندازه تاثيرگذار است؛ "نه هر فكري را به دريچه ي ذهنمان راه مي داديم" و نه هر حرفي را به زبان مي رانديم .
تجربه ها و رويدادهاي مرتبط با ما، انعكاس انديشه و كلام و باورهاي ماست و ما تبلور مجسمي هستيم از مجموع همين افكار و باورها 
كائنات شعور دارد.كائنات مي بيند و مي شنود و مي فهمد و طوطي وار؛ تجربه ي چيزي كه به آن انديشيده و از آن حرف زده ايم را با جديتي تمام، به سمت ما روانه مي كند.
 اين همان قانون بازتابِ آينه اي ست؛ نيروي وارد شده، به همان شكل، اما با قدرتي چندين برابر، به سمت مبدأ، باز مي گردد .
هر حرفي را نزن و به هر آنچه نبايد؛ فكر نكن. كائنات را ديواري فرض كن؛ اگر مشت بزني، اين دستان توست كه آسيب مي بيند، اما اگر به اصالتِ ديوار،مؤمن شوي و به استحكام آن تكيه كني؛ امن و آرام خواهي بود .
حواست باشد كه نيروي خشم و بدبينيِ هر مشتِ رها شده، به وجودِ خودت باز مي گردد،با ديوار، مقابله نكن.اصالتش را بپذير و با اطميناني عميق، به آن تكيه كن