نمي دانم چه خاصيتي در مال دنيا نهفته

 كه اعتدال را در آدمي زائل مي كند. اغلب كسانيكه داراي آن هستند يا ثروت خود را مبالغه شده مي بينند و يا دست كم. اگر جزو دسته ي جديدِ “من تفريحي كار مي كنم” نباشيم همه ي ما براي دست يافتن به زندگي بهتر، يا مالي يا موقعيت اجتماعي، كار مي كنيم.
دورادور شخصي را مي شناسم كه صاحب بزرگترين ساختمان تجاري بعد از پل مدرس به چمران است. تكرار مي كنم، “سند تجاري” نه موقعيت اداري. او صاحب دو عدد از بزرگترين رستورانهاي لوكس تهران، يك آجيل فروشي زنجيره اي خيلي معروف و سه عدد ملك ويلايي در همان حوالي هم هست. اين آنچه است كه همه مي دانند، هر چه غير از اين هم دارد نوش جانش باشد.
 منش و رفتاري كه اين آقا دارد با بسياري از كساني كه تعداد سندهايشان از دو تا شش دانگ به سه رسيده است و دچار خودبزرگ پنداري شده اند قابل مقايسه نيست. 
ماشين پلوخوري دارد ولي با يك ال نود سفيد در سطح شهري مانند تهران تردد مي كند. لباسهايش دو پله بهتر از معمولي است. آن طور كه نتيجه ي تحقيقات ميداني من نشان مي دهد هرگز ديده نشده سراپاي خود را با كارتيه يا لويي ويتان كاغذ كادو‌ كند.
 ساعت دستش خيلي معمولي تر از آنهاست كه پنير براي نان شبشان ندارند ولي سايت رولكس را از عقب به جلو‌ و جلو به عقب با ترتيل از حفظ هستند. 
فقط مي توان گفت يا تعريف اين بزرگوار از ثروت متفاوت است يا آن ديگران اشتباه توجيه شده اند.عده ي ديگري از افراد داراي ثروت هم هستند كه همواره موجودي خود را دست پايين مي انگارند. در وحشت آينده اي موهوم از آنچه دارند لذت نمي برند چون بلد نيستند.
 روزها را شب مي كنند تا به نقطه اي فرضي كه خود تعيين كرده اند برسند. اين افراد اغلب متوجه اين كه در حال طي كردن اين مسير پر اضطراب چه چيزهايي را از دست مي دهند نيستند.
 مانند اسبي كه چشم بند به وي زده باشند در حال نگاه كردن به جلو مي دوند بدون اينكه تصور درستي از اطراف خود را داشته باشند. 
اغلب وراث اين افراد فاتحه اي مجلسي برايشان خواهند خواند و اگر مرام داشته باشند مجلس ترحيمي پر ابهت برگزار خواهند كرد.
 نسل دوم اين افراد، چه بچه هايشان باشند و‌ چه خواهرزاده و برادرزاده ها، اغلب به همان دسته ي خودبزرگ بينها مي پيوندند و از اين ثروت انباشته لذت مي برند و كيفش را ميكنند. 
اينها آن دسته از بشريت هستند كه چون با ماشين نمي توان وارد سالن پذيرايي يا ويلايي شد، ساعتها در فلان بنز مدل آنچناني يا رنج روُوِر “ليميتد اديشن” ترافيك شب جمعه ي خيابان فرشته را به جان مي خرند تا خودرويشان ديده شود. 
با دقت بيشتر به اطرافتان بنگريد. به جرأت مي توان گفت ثروت هميشه راحتي و آسايش به همراه دارد ولي به نظر من يكي از عوارض بارز آن زائل كردن اعتدال است. ثروتمندان متواضع و معتدل بسيار كم اند.